Nadwzroczność jest przypadłością, która dotyka wiele osób. Cechuje się niewyraźnym widzeniem z bliska, uniemożliwiającym swobodne czytanie, a osoby borykające się z tym problemem są potocznie nazywane dalekowidzami. Jednak dolegliwości związane z nadwzrocznością nie kończą się wyłącznie na trudnościach z wyraźnym widzeniem bliskich obiektów.
Na czym to polega?
Nadwzroczność cechuje się skrócenie długości gałki ocznej wzdłuż osi „przód-tył”. Przez to obraz zostaje zogniskowany za powierzchnią siatkówki, na którą pada nieostry obraz. Nadwzroczność występuje u noworodków, lecz wraz z rośnięciem gałki ocznej dochodzi do zniwelowania wady i najczęściej ma to miejsce w ciągu pierwszych 8 lat życia. Dodatkowo, u dzieci występuje duża zdolność akomodacji, czyli możliwości przystosowania oka do wyraźnego widzenia z niewielkich odległości.
Występowanie objawów nadwzroczności zależy od wielkości wady oraz wieku pacjenta.Osoby młode często kompensują wadę zakresem akomodacji, przy czym jest to możliwe w przypadku niewielkiej wady. W przypadku wady większej, akomodacja może przyczyniać się do powstawania bólów oczu, głowy oraz zmęczenia. Osoby w średnim wieku, przez wzgląd na niewystarczającą akomodację, borykają się z koncentracją przy czytaniu oraz zmęczeniem. U osób starszych zaobserwowano złe widzenie zarówno z bliska, jak i daleka.
Czy nadwzroczność można leczyć?
Pacjenci mający niską nadwzroczność nie wymagają korekcji. Nie jest ona także polecana u osób, u których objawy są znikome lub też nie występują w ogóle. Sposób leczenia tej wady wzroku zależy od kilku czynników, m.in.: wymogów rekreacyjnych, zawodowych oraz indywidualnych preferencji. Najczęściej wykorzystuje się korekcję przy pomocy okularów, soczewek kontaktowych lub też metody chirurgicznej.
Osoby z nadwzrocznością korygowaną w powyższy sposób powinny być kontrolowane przez okulistę mniej więcej raz lub dwa razy w ciągu roku, nawet w przypadku niewystępowania żadnych dolegliwości. Niestety, nie istnieje sposób uniknięcia nadwzroczności, ponieważ jest to wada genetyczna. Zależy ona przede wszystkim od długości i kształtu oka oraz układu optycznego.
